Ευχαριστούμε Μανόλο...
Επιτέλους! Χθες στην Τουρκία είδαμε ΑΕΚ μετά από πολύ καιρό! Με πλάνο, με διάθεση, με το "μαχαίρι στα δόντια", που σέβεται αλλά δεν φοβάται τον αντίπαλό της, που τον κοιτάζει στα μάτια παλεύοντας με νύχια και με δόντια κυνηγώντας το θαύμα.
Το πίστεψαν, το προσπάθησαν! Το πέτυχαν; Όχι, αλλά αυτό που κατάφεραν μου αρκεί! Και τώρα θα (με) ρωτήσετε; Που "κολλάει" ο τίτλος "Ευχαριστούμε Μανόλο"; Γιατί απλούστατα αυτό που είδαμε χθες δεν ήταν η ομάδα του Καρντόσο, ούτε του Κωστένογλου, ούτε του Ουζουνίδη, ούτε κανενός άλλου πλην Χιμένεθ.
Η "μαγική" ομάδα του 2018, η οποία πήρε πρωτάθλημα και "έβγαλε" Europa League αήττητη (10 αγώνες). Ο Κωστένογλου εστίασε (πανέξυπνα) σε ότι καλύτερο έχουμε δει από την ΑΕΚ εδώ και (πάρα) πολλά χρόνια. Θες από σύστημα; 3-5-2, αυτό έπαιζε κατά βάση ο Μανόλο στην Ευρώπη.
Θες από παίκτες; Οι εννέα της αρχικής ενδεκάδας χθες ήταν στην "μαγική" ομάδα του 2018 (μόνο Οικονόμου και Ολιβέιρα δεν υπήρχαν τότε). Το έργο του Μανόλο Χιμένεθ εξακολουθεί να αποφέρει καρπούς (όπως και πέρυσι το καλοκαίρι στα προκριματικά του Champions League).
Όσον αφορά το χθεσινό έπος, το θαύμα θα μπορούσε να ολοκληρωθεί εάν η φυσική κατάσταση της ομάδας ήταν σε καλύτερο επίπεδο και εάν ο Κωστένογλου στο δεύτερο ημίχρονο είχε λίγο μεγαλύτερη "σπιρτάδα" και οξυδέρκεια στον πάγκο, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά ότι είναι καλός στο να διαχειρίζεται καταστάσεις που έχουν δημιουργήσει άλλοι (όπως και το 2008 όταν παρέλαβε έτοιμη ομάδα από τον Φερέρ), αλλά δεν μπορεί να ανταποκριθεί όταν πρέπει να δημιουργήσει ο ίδιος.
Δεν στέκομαι στο αν του "βγήκαν" οι αλλαγές ή όχι, αλλά έχω πραγματικά την απορία γιατί έπρεπε να αγωνίζεται η ομάδα με τρεις κεντρικούς αμυντικούς μέχρι το 88ο λεπτό. Αλήθεια τώρα, γιατί; Κλάψα τέλος! Ούτως ή άλλως το χθεσινό ματς δεν προσφέρεται για κλάψα.
Πάμε παρακάτω μας περιμένει ο Αστέρας στην Τρίπολη κι εκεί εστιάζουμε, παρά τα προβλήματα κόπωσης. Αναμένω να δω πόσους (και ποιους) θα ξεκουράσει την Κυριακή ο Κωστένογλου. Αντικαταστάτες (φέτος) υπάρχουν. Απλά στο παρόν άρθρο ήθελα να ευχαριστήσω τον Μανόλο Χιμένεθ όχι μόνο γι' αυτά που προσέφερε, αλλά και γι' αυτά που συνεχίζει και προσφέρει εν τη απουσία του...
Το πίστεψαν, το προσπάθησαν! Το πέτυχαν; Όχι, αλλά αυτό που κατάφεραν μου αρκεί! Και τώρα θα (με) ρωτήσετε; Που "κολλάει" ο τίτλος "Ευχαριστούμε Μανόλο"; Γιατί απλούστατα αυτό που είδαμε χθες δεν ήταν η ομάδα του Καρντόσο, ούτε του Κωστένογλου, ούτε του Ουζουνίδη, ούτε κανενός άλλου πλην Χιμένεθ.
Η "μαγική" ομάδα του 2018, η οποία πήρε πρωτάθλημα και "έβγαλε" Europa League αήττητη (10 αγώνες). Ο Κωστένογλου εστίασε (πανέξυπνα) σε ότι καλύτερο έχουμε δει από την ΑΕΚ εδώ και (πάρα) πολλά χρόνια. Θες από σύστημα; 3-5-2, αυτό έπαιζε κατά βάση ο Μανόλο στην Ευρώπη.
Θες από παίκτες; Οι εννέα της αρχικής ενδεκάδας χθες ήταν στην "μαγική" ομάδα του 2018 (μόνο Οικονόμου και Ολιβέιρα δεν υπήρχαν τότε). Το έργο του Μανόλο Χιμένεθ εξακολουθεί να αποφέρει καρπούς (όπως και πέρυσι το καλοκαίρι στα προκριματικά του Champions League).
Όσον αφορά το χθεσινό έπος, το θαύμα θα μπορούσε να ολοκληρωθεί εάν η φυσική κατάσταση της ομάδας ήταν σε καλύτερο επίπεδο και εάν ο Κωστένογλου στο δεύτερο ημίχρονο είχε λίγο μεγαλύτερη "σπιρτάδα" και οξυδέρκεια στον πάγκο, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά ότι είναι καλός στο να διαχειρίζεται καταστάσεις που έχουν δημιουργήσει άλλοι (όπως και το 2008 όταν παρέλαβε έτοιμη ομάδα από τον Φερέρ), αλλά δεν μπορεί να ανταποκριθεί όταν πρέπει να δημιουργήσει ο ίδιος.
Δεν στέκομαι στο αν του "βγήκαν" οι αλλαγές ή όχι, αλλά έχω πραγματικά την απορία γιατί έπρεπε να αγωνίζεται η ομάδα με τρεις κεντρικούς αμυντικούς μέχρι το 88ο λεπτό. Αλήθεια τώρα, γιατί; Κλάψα τέλος! Ούτως ή άλλως το χθεσινό ματς δεν προσφέρεται για κλάψα.
Πάμε παρακάτω μας περιμένει ο Αστέρας στην Τρίπολη κι εκεί εστιάζουμε, παρά τα προβλήματα κόπωσης. Αναμένω να δω πόσους (και ποιους) θα ξεκουράσει την Κυριακή ο Κωστένογλου. Αντικαταστάτες (φέτος) υπάρχουν. Απλά στο παρόν άρθρο ήθελα να ευχαριστήσω τον Μανόλο Χιμένεθ όχι μόνο γι' αυτά που προσέφερε, αλλά και γι' αυτά που συνεχίζει και προσφέρει εν τη απουσία του...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου